Zaprzeczenie, 1972, 4′ 06”, 35 mm
Film jest przykładem odtworzenia z góry założonej modelowej sytuacji, w której dźwiękiem i obrazem rejestrowane było słowo NIE. Poczynając od pustej kartki, na kolejnych kadrach, zapisywane na maszynie NIE było zwielokrotniane od jednego do 108 razy. Po wypełnieniu całej kartki nastąpiło odwrócenie sytuacji i na kolejnych kadrach słowo NIE znikało aż do pojawienia się pustej kartki. Po każdym pojawieniu się jak i zanikaniu słowa następował czarny kadr z zapisem dźwiękowym – głosem artysty powtarzającego słowo NIE wypowiadane za każdym razem w takiej samej intonacji. Zarówno obrazom z rosnącym jak malejącym zapisem słowa towarzyszył ten sam, jednostajny zapis dźwiękowy. Rygoryzm formalny tej prostej realizacji został doprowadzony niemal do granic absurdu.
