Blessures invisibles
Galerie Gabrielle Maubrie, Paryż, 2014
Na kopię popiersia Napoleona wyświetlane były twarze wcześniej sfilmowanych weteranów, którzy opowiadali o swoich traumatycznych przeżyciach wojennych, doświadczeniach w czasie służby wojskowej i po przejściu do cywilnego życia. Ich nierozpoznawalne twarze animowały nieruchome popiersie Napoleona. Wcielając się w postać historyczną, weterani dzielili się publicznie doświadczeniami wojennymi, o których nie mówi się w przekazach medialnych. Jednocześnie projekcja ożywiała pamięć „wielkiego wodza” poprzez współczesne spojrzenie na rolę i wpływ wojen na życie ludzi.
