wideo, 4’
1985
Wideo przedstawia proces rejestracji widoku z okna domu artysty – tego samego, z którego kręcony był przez wiele lat film Z mojego okna. Manipulacje zoomem sprawiają, że w zbliżeniach czarny prostokąt na tle okna okazuje się być opartym o szybę lustrem, w którym odbija się postać artysty stojącego za unieruchomioną na statywie kamerą. Wyłanianie się i zanikanie jego odbicia jest efektem poleceń – bliżej, dalej – wydawanych kamerze. Ta pozornie analityczna praca dotycząca możliwości technicznych kamery przekształca się w rodzaj gry z wizerunkiem własnym artysty: kierując obiektyw na zewnątrz, za okno, w rezultacie Robakowski filmuje siebie filmującego. Wideo dedykowane nieistniejącemu już wówczas Warsztatowi Formy Filmowej jest autoironiczną reminiscencją analitycznych dociekań z lat 70. Reżyser, z powagą wygłaszający komendy mechanicznej zmiany ogniskowej, w „najazdach” kamery pokazuje swój niepozbawiony humoru wizerunek, narzucający skojarzenia ze znanym kadrem z Człowieka z kamerą Dżigi Wiertowa.
