21 kwiecień 2011
W najnowszym projekcie Jarosław Kozłowski z podejrzliwością przygląda się przyległości języka do opisywanej lub przedstawianej rzeczywistości. Przywołując pojęcie empatii odsłania kulturowe, polityczne czy ekonomiczne użycia (i nadużycia) ikonicznych niemal przedstawień, które wydają się znajome i oczywiste. Zestawiając i multiplikując rozpoznawalne elementy wizualnego otoczenia, nie proponuje prostych opozycji czy zależności. Te ostatnie często okazują się grą czysto retoryczną, jak zmultiplikowany wizerunek Mao w pracy zatytułowanej Empatia przewodniczącego Mao do narodu chińskiego i vice versa. Artysta mnoży wątpliwości, ujawnia paradoksy i niejednoznaczności tkwiące w mechanicznej lekturze historii i współczesności, jak w Empatii Pana Hitlera do Pana Stalina i vice versa. Jarosław Kozłowski, czołowa postać sztuki konceptualnej, z poczuciem humoru demitologizuje powszechnie akceptowane mity, zręcznie wydobywa je ze strumieni znaczeń i ich banalizacji. W przewrotnych grach wizualnych i językowych przenicowuje świat współczesnej wizualności, w którym panoszą się odklejone od swych pierwowzorów wizerunki, a designerska estetyzacja zamienia w produkt nawet niszowe praktyki street artu.
Jarosław Kozłowski należy do czołowych twórców sztuki konceptualnej i autorów książek artystycznych, uczestniczył również w międzynarodowym ruchu artystycznym Fluxus. W latach 60. i 70 zaliczany do najbardziej konsekwentnych konceptualistów, zajmował się refleksją analityczną i badaniami lingwistycznymi oraz sztuką performens. W latach 80. Zaczął realizować wielkie instalacje, w których podejmował wątki krytyczne w stosunku do funkcjonowania kultury, m.in. serie prac poświęconych demitologizacjom sztuki. W ostatnich dekadach autor szeregu spektakularnych instalacji, w których podejmuje problematykę obecności modernistycznych tradycji, społecznego, kulturowego i politycznego kontekstu sztuki. Ur. w 1945 roku w Śremie. W latach 1963–1969 studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie od 1967 roku prowadzi działalność dydaktyczną w zakresie rysunku i malarstwa (obecnie Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu). W latach 1981–1987 rektor uczelni. Uczył również w Statens Kunstakademi w Oslo (1992-1997), Rijksakademie van Beeldende Kunste w Amsterdamie (1992-2004), Academy Without Walls w Lusace ( 1999, 2001), na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (2005-2010). Inicjator międzynarodowej wymiany artystycznej SIEĆ/ NET (1971). Od roku 1972 do 1990 prowadził Galerię Akumulatory 2 w Poznaniu, w której prezentował twórczość polskich i zagranicznych artystów awangardowych. W latach 1991–1993 był kuratorem programu galerii i kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Stypendysta The British Council (1979 Londyn) i DAAD w Berlinie (1984– 1985). Mieszka i pracuje w Poznaniu.
