1998
Instrument został zaprojektowany we współpracy artysty z kilkuosobowym zespołem z Interrogative Design Group, Center for Advanced Visual Studies, MIT, w składzie: Adam Whiton, Sung Ho Kim, Kelly Dobson, Jerzy Stypułkowski, Bogdan Soboński, Todd Polenberg i Christe Erickson; wykonany w Brooklyn Model Works. Działania z użyciem Ægidy miały miejsce w Berlinie i Nowym Jorku.
Ægida jest ostatnim i jednocześnie najbardziej zaawansowanym technologicznie Instrumentem ksenologicznym. Została zaprojektowana jako urządzenie dialogiczne, pozwalające użytkownikowi na prowadzenie dialogów z rozmówcami i z samym sobą, zwielokrotnionym za sprawą nagrań własnej osoby emitowanych na dwóch ekranach. Każdy z tych ekranów podłączony jest do komputera z wbudowanym sensorem rozpoznawania głosu reagującym na określone zwroty. Ægida umożliwia wielokierunkowe prowadzenie dialogu, twarze użytkownika na ekranach mogą być zwrócone ku sobie, ku użytkownikowi lub razem z nim dialogować z innymi rozmówcami. Jak podkreśla artysta, jest to urządzenie „służące imigranckiej sztuce przetrwania, ale też przeznaczone dla tych, którzy doświadczają wyalienowania z innych powodów”. Dzięki zaprogramowanym dialogom pozwala użytkownikowi na podjęcie rozmowy z sobą samym na temat własnego wyobcowania. W nazwie urządzenia, które pozwala na komunikowanie się z innymi i jednocześnie na schronienie się za własnymi, wcześniej nagranymi dialogami, artysta nawiązał do mitycznej tarczy ochronnej Ateny.
