7.06 - 28.07.2018
Było mi wstyd za to, co się działo… W jednym z wywiadów Jarosław Kozłowski wspomina uczucie wstydu wywołane tym, co działo się w Polsce w 1968 roku: nagle okazało się, że część naszego społeczeństwa jest niepożądana, że należy się jej pozbyć. To dotknęło dziesiątki tysięcy osób pochodzenia żydowskiego, które musiały opuścić Polskę. Wyjeżdżali niemal z dnia na dzień, zostawiając swoje miejsca pracy, które im odebrano, swoje domy, rzeczy, przyjaciół.
Do tego, co wówczas się działo artysta nawiązywał w instalacji pt. Sytuacja zaprezentowanej 50 lat temu we wrocławskiej galerii Pod Mona Lizą, gdzie na podłodze porozstawiane były m.in. dziesiątki par butów pozostawionych przez użytkowników. Wystawie towarzyszył esej opublikowany w miesięczniku Odra razem z kilkoma zdjęciami z serii Wstyd. Powstałe 50 lat temu zdjęcia były wielokrotnie reprodukowane w różnych książkach, ale nigdy wcześniej nie zostały zaprezentowane jako prace.
Kilkanaście czarno-białych fotografii z tej serii artysta zestawił obecnie z powstałymi znacznie później seriami rysunków: Zasłoń swój wstyd i Zasłoń swoją hipokryzję (1994 – 2017). Abstrakcyjne rysunki w przewrotny sposób odnoszą się do zdjęć i tego, co było powodem ich powstania, dla artysty są sposobem aktualizacji ich problematyki.
Aktualizacji odnoszącej się do zaprzeczeń, zasłaniania, hipokryzji. Również hipokryzji sztuki i jej obrazów odwracających uwagę od rzeczywistości; obrazów, które niczego nie odsłaniają, a co najwyżej zasłaniają. Nawiązując do tego, co działo się 50 lat temu, przywołując towarzyszące mu wówczas uczucie wstydu, artysta w dużej mierze zastanawia się nad rolą sztuki, mówi o bezwstydnych spektaklach zasłaniania, estetyzowania i uwodzenia obrazami sztuki.
Jarosław Kozłowski (1945), twórca rysunków, instalacji, malarstwa, autor książek artystycznych oraz działań performatywnych, zaliczany do czołowych twórców sztuki konceptualnej. W latach 1963–1969 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), gdzie w latach 1970 – 2017 pracował jako nauczyciel akademicki, w latach 1981–1987 pełnił funkcję rektora tejże uczelni. Wykładał też m.in. w Statens Kunstakademi w Oslo (1993–1997), Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (1996–2004) i w Akademii bez Ścian w Lusace (1999 i 2001). W 1971 był współinicjatorem międzynarodowej sieci artystycznej NET. W latach 1972 -1990 prowadził Galerię Akumulatory 2 w Poznaniu, w latach 1991–1993 był kuratorem programu galerii i kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Mieszka i pracuje w Poznaniu.
