22.03 - 19.05.2018
Józef Robakowski o Witkacym mówi w filmie, w swoich pracach fotograficznych, realizacjach wideo i instalacjach. Wystawa prezentowana w ramach drugiej edycji cyklu „Archiwa sztuki” przedstawia prace czołowego współtwórcy neoawangardowej rebelii widziane w odniesieniu do nowatorskiej praktyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza, „wielkiego ekscentryka” i jednej z kluczowych postaci XX-wiecznej sztuki. Tłem dla prac Robakowskiego jest dokumentacja z jego archiwum na temat Witkacego. Twórca filmowych i fotograficznych eksperymentów nie kryje fascynacji dziełem Witkacego sięgającej lat 60. i jego pierwszych, muzealniczych studiów. Prezentowana wystawa oferuje wgląd w praktykę artystyczną Robakowskiego, w której znajdują przełożenie jego pasje jako badacza i entuzjasty sztuki Witkacego.
Punktem odniesienia jest zrealizowany przez Robakowskiego w 1981 roku film pt. Witkacy, którego scenariusz oparto na zawrotnym tempie scenicznego dramatu Szalona lokomotywa. Archiwum zgromadzone podczas pracy nad tym filmem, obejmujące kilkadziesiąt fotosów ze zdjęciami „demonicznego fotografa”, zestawione jest ze współczesnymi realizacjami Robakowskiego. Inscenizowane przed kamerą „miny” Witkacego pokazane są obok „grymasów” Robakowskiego z jego ikonicznej serii zdjęć zatytułowanych Moje foto – videomasochizmy. Do Portretu wielokrotnego autora Niemytych dusz Robakowski nawiązuje w fotografiach i na taśmie filmowej; parafrazuje go w instalacji, w której multiplikuje swoje własne odbicie. Zgromadzone na wystawie fotografie, archiwalia, filmy i instalacja pokażą prace czołowego twórcy sztuki nowych mediów realizowane w dialogu z odkrywaną i ożywianą przez niego tradycją obrazoburczych poczynań Witkacego.
Józef Robakowski — artysta, historyk sztuki, profesor akademicki, twórca filmów, zapisów wideo, cykli fotograficznych, instalacji, obrazów, obiektów, performansów, akcji multimedialnych i projektów konceptualnych. Ur. w 1939 roku w Poznaniu. Studiował historię sztuki i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na Wydziale Operatorskim w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W latach 1970–1981 był wykładowcą tej uczelni i kierownikiem Zakładu Fotografii i Reklamy Wizualnej. W 1995 roku ponownie podjął tam pracę i do 2017 prowadził Pracownię Działań Multimedialnych. Wykładał również na kulturoznawstwie na Uniwersytecie Łódzkim (1982–1983) i w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi (2001–2006). Współzałożyciel grup artystycznych podejmujących eksperymentalne działania, m.in.: Oko (1960), STKF Pętla (1960–1966), Zero-61 (1961–1969), Krąg (1965–1967). Współtwórca grupy Warsztat Formy Filmowej (1970–1977) oraz Telewizyjnej Grupy Twórczej Stacja Ł (1991–1992). Od 1978 roku prowadzi (założoną wspólnie z Małgorzatą Potocką) Galerię Wymiany w Łodzi. Inicjator licznych wydarzeń artystycznych, kurator i współkurator kilkudziesięciu wystaw, wydawca, autor tekstów i publikacji. Mieszka i pracuje w Łodzi.
