16 mm, 5'
1962
Pierwszy z 12 filmów zrealizowanych przez artystę w latach 60. i jeden z trzech, które się zachowały. Robakowski należał wówczas do skupiającej fotografów toruńskiej grupy Zero 61 i eksperymentował z techniką fotomontażu. Jednocześnie miał możliwość realizacji filmów w ramach Studenckiego Twórczego Klubu Filmowego „Pętla”, którym kierował od 1961 roku.
Obecnie 6 000 000 uważane jest za pionierski w polskiej kinematografii film oparty na strategii found footage. Artysta zrealizował go jeszcze przed podjęciem studiów w szkole filmowej. Posługując się ręcznym montażem, z użyciem gotowych materiałów filmowych i zdjęć eksperymentował, manipulując ostrością obrazów i łącząc kadry pozytywowe i negatywowe.
Wykorzystał znalezione w klubie ścinki filmów dokumentalnych i niemieckich kronik wojskowych z czasu II wojny światowej. W stopniującej napięcie narracji połączył zdjęcia wiejskich krajobrazów ilustrowane fortepianową muzyką Fryderyka Chopina (walc opus 64 nr 2), ujęcia wojsk hitlerowskich, nalotów, scen egzekucji i traumatycznych zdjęć z obozów śmierci. Pierwszy i ostatnim kadr ukazuje w filmowym w zbliżeniu twarz ówczesnej żony artysty. Tytuł filmu nawiązuje do szacunkowej liczby ofiar Zagłady Żydów w czasie wojny. Zrealizowany na początku lat 60. film Robakowskiego był jedną z pierwszych prac dotyczących narratywizacji pamięci i społecznej amnezji.
