Ikonogramy, 1973–1974, tusz, papier,
30 × 40 cm każdy
Prace z cyklu Ikonogramy przedstawiają poddane geometrycznym rozkładom ramy nieistniejących obrazow. Rysunki te wiązały się z formułowaną wowczas ideą „obrazu nieobecnego obrazu”. W abstrakcyjnych, uproszczonych formach Ikonogramów, Dłużniewski przekształcał prostokątną ramę— granicę nieobecnego obrazu. Koncepcja Ikonogramow z ich „geometrycznym baletem” miała kontynuację w pracy 22 obrazy figuralne (1979) przedstawiających rożne konfiguracje działań artysty z ramami obrazow.
