Ściana, 1972, 4’06”, 35 mm
Pięciominutowy zapis był efektem ustawienia kamery naprzeciwko ściany łódzkiej szkoły filmowej. Rejestracja z nieruchomej kamery przebiegała bez żadnej interwencji autora, który jak wspomina, poprosił Marka Koterskiego, by ten przechadzał się wzdłuż ściany. 180 m taśmy filmowej zostało pocięte na krótkie odcinki i następnie zmontowane z pominięciem jakiejkolwiek chronologii na zasadzie przypadkowych wyborów. W efekcie poszczególne sceny nakładają się na siebie lub urywają, sprawiając wrażenie zastosowania specjalnej kamery do zdjęć trikowych. Nieciągłości obrazów filmowych towarzyszy ciągłość ścieżki dźwiękowej – nieprzerwanie rejestrowanego ptasiego świergotu, nienaturalnie intensywnego i głośnego w kontekście miejskiego otoczenia.
