Praca, w której fotografia stała się punktem wyjścia dla hipotetycznych rozważań jej relacji z rzeczywistością. Odniesieniem dla kolejnych dziewięciu plansz jest pierwsza ze zdjęciem pejzażu miejskiego, które ulega przeobrażeniu za pomocą rysunku. Poczynając od perspektywicznego rzutu wykonanego rysunkiem technicznym z nakreśleniem konturów sfotografowanej architektury. Zmieniający się, coraz bardziej nachylony na kolejnych planszach kąt rzutu spłaszcza i przekształca przedstawienie aż do przeobrażenia go w abstrakcyjny rysunek, w którym relacje pomiędzy punktami są echem stosunków przestrzennych sprowadzonych do dwuwymiarowej płaszczyzny.