2008
Pojazd zaprojektowany wspólnie z Theodorem Spyropoulosem jako tymczasowe rozwiązanie dla weteranów, ułatwiające im poruszanie się w przestrzeni publicznej. Weteranom, którzy w wyniku wojennej traumy zamykają się w pancerzu „emocjonalnej zbroi”, pojazd miałby służyć zarówno za schronienie, jak i urządzenie umożliwiające odsłonięcie się i podzielenie wojennymi przeżyciami. Mechaniczne skrzydła pełniące rolę „osłon komunikacyjnych” pozwalałyby im w zależności od sytuacji zasłaniać się lub otwierać na otoczenie. Dzięki zastosowaniu zaawansowanej technologii weterani mogliby uzewnętrzniać traumatyczne doświadczenia poprzez emisję obrazów i wypowiedzi. Ich przekaźnikami byłyby składane „skrzydła” wyposażone w ekrany i głośniki. Projekt metaforyzował sytuację weteranów, oferując im jednocześnie narzędzie komunikacji odpowiadające ich potrzebom psychospołecznym.
