Rozpoczęta w 1971 roku seria Fotografii astralnej była pomyślana jako parodia języka sztuki konceptualnej. Fotografiom towarzyszył pseudonaukowy traktat będący zlepkiem para-naukowych sloganów i absurdów dotyczących nowej metody tworzenia fotografii, polegającej na przyłożeniu negatywu do czoła.
Swego czasu (dokładnie w l.1970-1973) zajmowałem się na przekór wszelkim konceptualistom przekraczaniem rożnego rodzaju kreacyjnych pojęć ujawnianych dzięki naszej wyobraźni. Świadomie wyzwalając energetyczną emisję promieni fluido-magnetycznych mogłem wtenczas otrzymywać dowolnie skonfigurowane fotograficzne obrazy astralne.
Z wielką pasją utrwalałem wiec wizerunki naszych myśli, emocjonalnych uniesień, portrety domniemanych znajomych oraz dowolne obrazy fabularne faktycznych lub urojonych zdarzeń…
Józef Robakowski, 1973
Autoportret (uzyskany metodą czoła), z cyklu Fotografia astralna, 1972
Kształt fluidoistyczny (z prawej) obok kształtu rzeczywistego, z cyklu Fotografia astralna, 1972
Partia szachowa Spasski-Fisher (obraz uzyskany metodą czoła), z cyklu Fotografia astralna, 1972
Autoportret w oparach absyntu, z cyklu Fotografia astralna, 1972
