21.09 - 03.11.2018
Otwarcie: piątek, 21 września, 2018, godz. 17:00 – 21:00
Wystawa czynna do 3 listopada 2018
od wtorku do soboty, w godz. 12:00 – 19:00
Autorka spektakularnych wizualnie obrazów i kompozycji przestrzennych w swojej praktyce artystycznej – jak sama mówi – daje się prowadzić emocjom. W malarstwie, rzeźbie, rysunku, fotografii, filmie nieustannie performuje siebie i sobą. Monumentalne obrazy wykonane są zazwyczaj z użyciem szpilek, które od końca lat 70. stały się podstawowym tworzywem jej prac. Wbijając setki tysięcy szpilek w powierzchnie papieru, płótna, blachy czy fotografii, artystka łączy metodyczną powtarzalność z ekspresją gestu przekłuwania różnych materii. Na wielkich płachtach z gęstwiną rytmicznie połyskujących szpilek kontynuuje nieustający proces zapisu emocji. Do własnych, niekiedy bardzo intymnych przeżyć artystka odwołuje się też w filmach, w improwizowanych do kamery działaniach, będących zapisem subiektywnych doświadczeń, niepoddających się logicznej racjonalizacji.
W filmowych i fotograficznych rejestracjach zasadniczym nośnikiem ekspresji jest ciało artystki. Sięga ona po emancypujący kobiecą seksualność repertuar odniesień erotycznych i fetyszystycznych. Używając różnych przedmiotów i materii inscenizuje sytuacje, w których zmysłowość graniczy z praktykami masochistycznymi.
Teresa Tyszkiewicz (ur. 1953). Studiowała na Politechnice Warszawskiej, gdzie uzyskała dyplom w 1978 r. Jest autorką filmów krótkometrażowych, zajmuje się performance’em, fotografią, malarstwem, rysunkiem, tworzy obiekty przestrzenne i rzeźby. Od 1980 współtworzyła wraz ze swoim mężem Zdzisławem Sosnowskim (a zarazem artystą, z którym wielokrotnie współpracowała) Związek Twórców Filmowych „Remont”. Znakiem rozpoznawczym jej prac od niemal 40 lat jest szpilka krawiecka, z których tworzy monumentalne reliefowe kompozycje.
Jej prace były prezentowane w ramach wystaw indywidualnych i zbiorowych, m. in.: De Appel Gallery, Amsterdam (1980); Espai del Centre de Documentacio d’Art Actual, Barcelona; Künstlerhaus, Stuttgart (1981); XII Biennale de Paris, Paryż (1982); Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Paryż (1982); Galerie J. Donguy, Paryż (1982); Centre Georges Pompidou, Paryż (1982) Galeria Diferença, Lizbona (1982); Grand Palais, Paryż (1982, 1985, 1988, 1990; 1992); Festival International d’Art Performance, Lyon (1983); Museum Mönchengladbach, Mönchengladbach (1984); Cité Internationale des Arts, Paryż (1985); Galerie Lara Vincy, Paryż (1985); Ecole des Beaux-Arts, Tuluza (1987); Espace Bateau-Lavoir, Paryż (1986, 1987); Galerie Georges Lavrov, Paryż (1989); Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa (1991, 1996, 1998); Musée Duhamel, Mantes-la-Jolie (1992); Galerie Ileana Bouboulis, Paryż (1992, 1998); Galleria d’Arte Moderna Alba, Werona (1993); Galerie IBM, Orléans (1993); Muzeum Narodowe, Warszawa (1994); Galerie Hogbergsgat, Sztokholm (1995); Galerie Art Contemporain, Bayonne (1998); Kiron Galerie, Paryż (2004); Tate Modern, Starr Auditorium, Londyn (2004); Sculpture Center, Nowy Jork (2004); Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk (2004); Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (2006); Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia, Radom (2008); Palais de Tokyo, Paryż (2012); Galerie Anne de Villepoix, Paryż (2017); Galeria Piekary, Poznań (2018).