Krzysztof Wodiczko, Projekcja weteranów wojennych na pomnik Abrahama Lincolna, 2012
Głosami weteranów wojen w Wietnamie, Iraku i Afganistanie przemówił w tej projekcji pomnik prezydenta i weterana najgorszej wojny w historii Stanów Zjednoczonych. Sfilmowane twarze współczesnych weteranów nakładały się na oblicze historycznej postaci i wpisywały w symboliczny status pomnika, który użyczał im swego autorytetu. Pomnik stawał się medium, za którego pośrednictwem weterani dzielili się swoimi doświadczeniami w przestrzeni publicznej. Przez miesiąc nieruchomy pomnik ożywał gestami i głosami włączającymi go do publicznej debaty na temat wojny i losu weteranów. Aktualizowany w swej symbolice pomnik Abrahama Lincolna wcześniej był niemym świadkiem licznych protestów przeciwko wojnie w Iraku, które miały miejsce na Union Square.
Krzysztof Wodiczko, Nowi Mechelianie, 2012
1 września na fasadzie ratusza miejskiego w Mechelen (Belgia) została zrealizowana kolejna publiczna projekcja Krzysztofa Wodiczki, będąca częścią programu wystawy Newtopia: The State of Human Rights. Jego projekt The New Mechilinians, na który składają się historie opowiedziane przez nielegalnych imigrantów mieszkających w Mechelen, był jedynym projektem zrealizowanym w przestrzeni publicznej miasta.
Wodiczko przekształcił fasadę ratusza w Mechelen w wizualno-dźwiękowe medium komunikacji dla nielegalnych imigrantów zamieszkujących to miasto. Z pomocą instytucji pracującej z uchodźcami (Werkgroep Integratie Vluchtelingen) artysta nagrał wyznania kilku osób. Specjalnie zaprojektowane oprogramowanie pozwoliło na wizualną rejestrację oczu osoby nagrywanej. Dzięki tej pracy imigranci i uchodźcy mieli możliwość przekazania swoich historii codziennego życia i traumatycznych doświadczeń imigracji, używając jako medium niedostępnej dla nich, symbolicznej budowli ratusza.
Krzysztof Wodiczko, Projekcja dla miasta Derry, 2013
Projekcja publiczna dla Londonderry jest to nowe dzieło stworzone na potrzeby festiwalu Lumiere w Derry Londonderry. Artysta nagrał rozmowy z przekrojem miejskiego społeczeństwa. Odzwierciedlają one wcześniejsze konflikty oraz wspólne nadzieje na przyszłość.
Rozmówcami są policjanci, oskarżeni o przestępstwa z obu stron sceny politycznej, ofiary przestępstw oraz młodzi ludzie, którzy dorastali w następstwie tych konfliktów.
Ich głosy wydobywały się z przerobionej karetki pogotowia, a słowa zostały wyświetlone na budynkach w różnych częściach miasta.
Krzysztof Wodiczko, Projekcja bezdomnych, Place des Arts, 2014
Projekcje publiczne Krzysztofa Wodiczki ożywiają monumenty i budowle publiczne obrazami i głosami marginalizowanych obywateli: bezdomnych, imigrantów, ofiar przemocy, weteranów wojennych. Projekcja bezdomnych. Place des Arts jest nową, zrealizowaną na wielką skalę, projekcją, w której ciała i głosy bezdomnych z okolic śródmieścia zaludniają wielopoziomową powierzchnię fasady Théâtre Maisonneuve.
We współpracy z misją św. Michała i innymi organizacjami społecznymi,Wodiczko oferuje bezdomnym możliwość wypowiedzenia się i podzielenia doświadczeniami, opowiedzenia ich własnych historii, wyrażenia obaw i pragnień. Tym sposobem artysta przedstawia bardziej intymny obraz bezdomności. Dzięki usytuowaniu tej inscenizowanej projekcji na budynku teatru, jej uczestnicy stają się zarówno odbiorcami oficjalnej kultury jak aktorami grającymi w ich własnym teatrze według własnych, przeżytych scenariuszy. Zmieniające się oblicze miast w coraz większym stopniu poddawanych komercjalizacji oraz prywatyzacja przestrzeni publicznej ma ogromny wpływ na marginalizowane grupy społeczne. Oddając głos tym, którzy są widziani ale nie zawsze słyszani, Wodiczko otwiera demokratyczną przestrzeń na mowę społeczną.
Krzysztof Wodiczko, Projekcja na Hirshhorn Museum w Waszyngtonie, 2018
7 – 9 marca 2018
Projekcja na Hirshhorn Museum w Waszyngtonie w ramach wystawy “Brand New” Art and Commodity in the 1980s.
Pierwsza projekcja Krzysztofa Wodiczko na budynek Hirschhorn Museum w Waszygtonie była prezentowana przez trzy kolejne noce 25–27 października 1988, w tygodniu poprzedzającym wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych. Artysta wybrał fasadę muzeum zwróconą ku alei (National Mall) łączącej Obelisk Jerzego Waszyngtona z Kapitolem. Obrazy projekcji organicznie wpisywały się w strukturę architektoniczną zbudowanego na cylindrycznym planie modernistycznego budynku. Dwie ręce z widocznymi mankietami koszuli i spinkami obejmowały kulistą bryłę muzeum. Po jednej stronie przedstawiona była dłoń z wycelowanym na wprost rewolwerem, po drugiej — trzymająca zapaloną świecę. Oba przedstawienia odnosiły się do retoryki kampanii wyborczej kandydata republikanów George’a Busha, opowiadającego się za karą śmierci i przeciwko aborcji, mówiącego o dobroczynności i ludziach dobrej woli („tysiącu świetlnych punktów”) oraz potrzebie polityki militarystycznej. Pomiędzy dłońmi i poniżej podświetlonego otworu poziomego okna rzutowany był obraz rzędu mikrofonów, mogących kojarzyć się z medialnym „uzbrojeniem” podczas walk wyborczych.
Projekcja w 1988 roku zorganizowana była przez Hirshhorn Museum and Sculpture Garden w ramach serii wystaw Works (kurator: Phyllis Rosenzweig). 30 lat po tym wydarzeniu projekcja zostanie ponownie zaprezentowana w ramach wystawy “Brand New” Art and Commodity in the 1980
