BEZ TYTUŁU - Natalia Brandt Alicja Karska & Aleksandra Went Jarosław Kozłowski Zbigniew Libera Aleksandra Polisiewicz Krzysztof Wodiczko

17.07.2010-15.09.2010

Natalia Brandt Alicja Karska & Aleksandra Went Jarosław Kozłowski Zbigniew Libera Aleksandra Polisiewicz Krzysztof Wodiczko

"Bez tytułu", czyli bez okazjonalnego doszukiwania się wspólnych wątków prezentowane są prace artystów współpracujących z Fundacją Profile. Autorzy projektów pokazywanych w Fundacji w ciągu dwóch lat jej działalności udostępnili na rzecz obecnej prezentacji prace mało znane, po części jeszcze niepokazywane.

Po raz pierwszy prezentowane są zdjęcia Krzysztofa Wodiczki, dokumentujące jego wczesne projekcje z lat 80. Nigdy dotąd nie były pokazywane rysunki Zbigniewa Libery wykonane na początku obecnej dekady. Instalacja Jarosława Kozłowskiego „Maski” roku była wystawiana tylko raz, przed czterema laty w Krakowie. Jedna z ostatnich prac Alicji Karskiej i Aleksandry Went – „Miniatury” miała jeden pokaz w Gdańsku. Prace Aleksandry Polisiewicz z serii „Marionetki i sznury” oraz instalacja Natalii Brandt „Złote środki” znane były jak dotąd tylko z prezentacji w Poznaniu.

W „Maskach” (2006) Jarosław Kozłowski kontynuuje swoje analityczno-krytyczne rozważania nad malarstwem i sposobem jego funkcjonowania w kontekście odbioru i interpretacji. Każda z 27 abstrakcyjnych akwarel dedykowana jest opozycji wobec tego, co wzbudza sprzeciw autora. Cała instalacja, często ukazująca widzom ich własne odbicia, podsuwa pytania o to, co obrazy ukrywają, maskują a, co odsłaniają, o czym albo, przeciw czemu coś „mówią”.

Fotografie Krzysztofa Wodiczki to seria czarno-białych zdjęć wykonanych przez artystę w trakcie realizowanych przez niego projekcji. Z cyklu kilkudziesięciu fotografii, nad którym artysta obecnie pracuje można m.in. obejrzeć zdjęcia z projekcji Memorial Hall, Dayton, Ohio, 1983, Soldiers and Sailors Memorial Arch, Grand Army Plaza, Brooklyn, New York, 1984-1985; oraz Allegheny County Memorial Hall, Pittsburgh (1986), w której autor w ironiczny sposób odwoływał się do ikonograficznej tradycji motywu „tańca śmierci”.

Trzy rysunki Zbigniewa Libery z 2000 roku to nietypowy dla tego artysty sposób gry z medializacją obrazów. Precyzyjnie odrysowane przedstawienia nawiązują do wyobrażeń mocno utrwalonych w masowej wyobraźni, które w wizualnych zbitkach nakładają się na siebie, jak w pracy, w której Ezra Pound przyjmuje „diabelską” pozę Charlie Chaplina ze znanego zdjęcia Richarda Avedona lub jak w rysunku przedstawiającym scenę z udziałem Antonin Artaud i Nam June Paika.

W splocie wzajemnych relacji miejsc, ich obrazów i pamięci można postrzegać zdjęcia Alicji Karskiej i Aleksandry Went z serii Miniatury (2009). Fotografie przedstawiające fragmenty „staromodnych” wnętrz mieszkalnych, których ściany ozdobione są innymi zdjęciami (nieistniejących już miejsc) również zrobionymi przez autorki to wnętrza domów dla lalek sfotografowane w praskim Muzeum Zabawek.

„Marionetki i sznury” (2004) Aleksandry Polisiewicz to zdjęcia pochodzące z większego cyklu jej prac – „Bestiarium podświadomości”, w którym artystka w filmowych i fotograficznych realizacjach tropiła fantomy nieświadomości. W prezentowanych zdjęciach genderowa problematyka tożsamości splata się z jej geopolitycznym kontekstem.

„Złote środki” (2009) Natalii Brandt to układ białych płócien o zróżnicowanych kształtach i formatach, w których autorka z przewrotnym poczuciem humoru analizuje i obrazuje zasadę złotego środka w odniesieniu do stereotypów stylistycznej identyfikacji obrazów.

Kto się nie boi awangardy! 2019

Przemysław Walczak, Dyskomfort

Ewa Harabasz, Czerwień i fiolet